Vrije val

De bomen zijn bedekt met goud
van blad dat nog de tak vasthoudt.
Het schittert in het morgenlicht
herfst toont nog even haar vriendelijk gezicht.

En bij de gratie van windstil,
de ochtend is nog niet zo kil,
heeft het gouden blad nog tijd van leven
om één voor één straks sierlijk naar de grond te zweven.

De zon beschijnt het blad, een warme koperkleur verschijnt.
Een zweem van weemoed als de zon even verdwijnt.
Ik weet: dit gouden beeld duurt nog maar kort,
totdat het weer omslaat, de herfst zich in het duister stort.

Een waterval van bladergoud
dat stug nog aan de herfst vasthoudt,
terwijl het weet wat komen zal:
net als de herfst raakt al dat goud straks in een vrije val.

- Simone Opdam, 6 november 2025 -