Tegen het einde van het vliegseizoen doen de mannelijke zwarte heidelibellen de soortnaam eer aan. In ‘verse’ toestand zijn ze net als de wijfjes veel lichter van kleur: hoofdzakelijk geel met meerkleurige ogen. De diepzwarte tint en ogen als kooltjes trekken mij bijzonder aan. En dat geldt destemeer als er, zoals bij dit exemplaar, dan ook nog wat ‘wear and tear’ te zien is, wat sporen van het leven. Het zijn de ‘perfect imperfections’ die deze libelle zo boeiend maken.

Zwarte heidelibel (sympetrum danae) male bij dageraad. De vleugels vangen het eerste morgenlicht, waardoor de verfijnde gaasstructuur en de rafels aan één van de vleugels prachtig uitkomen. Chiaroscuro in het Naturpark-Moor-Veenland.