In een strook die markeerde waar de vorige vloed was stukgelopen op het strand, lagen allerlei aangespoelde dingen. Schelpen, rond geslepen stukjes hout, steentjes, krabbenskeletjes. Van dit krabje waren alleen stukjes poot met scharen nog over. Het lijfje is waarschijnlijk opgepeuzeld door meeuwen of scholeksters, ook zij scharrelden op zoek naar voedsel op de oude branding lijn. De scharen lagen nog precies in de positie die ze altijd gehad moeten hebben. Als een echo van wat geweest is. Het had iets aandoenlijks.

Wat me kijkend door de macrolens ook opviel waren de tandjes op de scharen. Zo'n schaar is eigenlijk net een kaakje met een heel gebit erin. De natuur zit fascinerend in elkaar...

https://www.simoneo.com